Biografie:

Ik herinner me de eerste keer dat ik bij Duze kwam om ‘eens te kijken’. Fantastische samenzang, dynamiek en beweging. Ik had tranen in m’n ogen. Dat wilde ik ook! Bij dat koor zing ik als bas nu vijf jaar. Ik houd van samen zingen, ons jaarlijkse optreden en zingen bij andere evenementen.

De reis naar Zuid Afrika, net voor corona, was voor mij een life event. Leren van de zwarte mensen daar om hun liederen te zingen, het samen zingen in kerken (Soweto, in townships) en op andere plaatsen. Aan tafel met elkaar praten over ieders leven.. Ik heb daar ervaren dat er bij zingen eigenlijk geen publiek ‘op afstand’ is. Iedereen leeft mee, danst, beweegt, zingt. Het voelt alsof er meer contact, meer gemeenschap is. Het zal iets met het Ubuntu gedachtengoed te maken hebben. Wat verder gaat dan samen het leven vieren, maar ook samen dragen en iets oplossen als het lastig is.

Duze is voor mij:

Zuid Afrikaans samen zingen en uitstralen, dansen en bewegen. Ook dat onze stemmen en stemgroepen samen klinken, voegen, warmte en waarachtigheid en plezier uitstralen. Dat is zo genieten bijvoorbeeld bij het instuderen van nieuwe nummers. Duze is ook dat we een verhaal brengen, met ieder lied weer. M’n voorzichtige wens is om wat meer diversiteit in onze groep te krijgen en weer een keer naar Zuid Afrika, als dat nog ‘kan’ in deze tijd. Of dat we in NL leren van dirigenten uit ZA.